Regulamin zachowania się prostytutek z XIX wieku.

W XIX wieku bynajmniej nie walczono z prostytucją, wiedząc, że zjawisku temu nie uda się zapobiec. Starano się raczej poddać ją kontroli państwa. Na prostytutki nakładano obowiązek przeprowadzania badań lekarskich celem zapobieżenia szerzeniu się chorób wenerycznych. W zaborze pruskim działalność koncesjonowanych domów publicznych określała „Ordynacja zapobiegająca uwodzeniu młodych dziewcząt do życia nierządnego w bordelach, lub innym sposobem za pieniądze, nie mniej przepisy na zatamowanie zarazy wenerycznej w Warszawie^…”  Ustalała ona zasady otwierania domów publicznych, udzielania koncesji, wprowadzała obowiązek regularnego badania się kobiet. Dodatkowo przewidywała, że właścicielom „bordelni” należy rozdawać broszury, instruujące o tym, jak kobiety mogą rozpoznawać choroby weneryczne u siebie jak i swoich klientów.

W zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej zachował się bardzo ciekawy dokument z końca XIX wieku pt. „Regulamin zachowania się prostytutek”, który pozwalam sobie przytoczyć poniżej:

„Regulamin zachowania się prostytutek” z końca XIX wieku:

§1.

Każda kobieta oddająca się nierządowi publicznemu, winna stawić się osobiście w biurze sanitarnem Policyi, względnie Magistratu, które po sprawdzeniu jej stanu zdrowia i dopełnieniu potrzebnych formalności, jeżeli nie zachodzą przeszkody, wpisze ją do księgi i doręczy jej książeczkę zdrowia.

§2.

O ile c.k. Dyrekcya, a względnie Magistrat, zamieszkania pewnych części miasta (ulic) przez prostytutki z powodu zachodzących szczególnych okoliczności, wyraźnie nie zabroni, wolno nierządnicom zamieszkiwać wszystkie dzielnice miasta, z wyjątkiem najbliższego sąsiedztwa publicznych i większych prywatnych zakładów naukowych, kościołów i klasztorów.

§3.

Nie wolno prostytutkom przesiadywać w oknach, ani też stać w bramach lub w drzwiach wchodowych domów, celem przywabiania do siebie mężczyzn.

§4.

Zabronionem jest wabić na ulicach lub innych publicznych miejscach mężczyzn ruchem lub słowem, znajdować się w nieprzyzwoitem ubraniu, lub zachowywać się w ogóle w sposób zwracający na siebie uwagę.

§5.

Nie wolno jej zdaradzać tajemnicy odwiedzających ją mężczyzn, z wyjątkiem przypadku, jeśli wyjawienia nazwiska zażąda właściwa władza.

§6.

Nie wolno prostytutce pod karą wydalać się z miasta zamieszkania na dłużej jak dwa dni bez zameldowania się w biórze; za powrotem winna się prostytutka natychmiast zameldować w biurze sanitarnem.

§7.

Do usług w swych mieszkaniach wolno zarejestrowanym prostytutkom używać tylko kobiet będących w poważniejszym wieku, nigdy zaś mężczyzn. Zabroniono także przetrzymywać u siebie dzieci pod jakimkolwiek pozorem, z wyjątkiem dzieci własnych, tych ostatnich pod wyraźnem zastrzeżeniem, aby mieszkanie prostytutki było tak urządzone, by dzieci nie były narażone na zgorszenie.

§8.

Każda prostytutka obowiązana jest stawić się osobiście w biurze sanitarnem do oględzin dwa razy na tydzień, w godzinach i dniach w jej książeczce wymienionych i przynieść z sobą książeczkę.

§9.

Kobieta zarejestrowana winna ciągle baczyć na stan swego zdrowia, a w razie zachodzącego najmniejszego podejrzenia zaraźliwej choroby, wstrzymać się aż do zarządzenia lekarza, od współkowania. – Podane przez lekarza środki zaradcze obowiązana jest ściśle zachować. W wypadku choroby obłożnej, winna przed dniem przypadających nań oględzin zawiadomić o tem biuro.

§10.

W dniach wyznaczonych do oględzin ma prostytutka nawet w razie przypadającego periodu (czyszczeń miesięcznych) stawić się w biórze, a lekarz po zbadaniu jej stanu, przeznaczy na nowo dzień następnych jej oględzin.

§11.

Do oględzin winna się każda stawić z ciałem czystem i w czystej bieliźnie. Niestawienie się dobrowolne, pociągnie za sobą przystawienie przymusowe, a w razie nieusprawiedliwienia karę.

§12.

Każda prostytutka zarejestrowana otrzyma przy wpisie jeden egzemplarz niniejszego regulaminu i książkę zdrowia, którą na żądanie odwiedzających ją mężczyzn obowiązana jest okazać.

§13.

O każdej zaszłej zmianie pomieszkania, obowiązana jest prostytutka donieść biurowi policyjno – sanitarnemu w ciągu 24 godzin.

§14.

Kobieta zarejestrowana chcąca opuścić swe hańbiące rzemiosło, winna zgłosić się osobiście w biórze i żądać wykreślenia z listy, podając okoliczności, które ją do tego skłaniają.

§15.

Dyrektor Policyi (…), może w uwzględnieniu zachodzących szczególnych okoliczności, na wniosek referenta biura sanitarnego zezwolić wyjątkowo, aby oględziny periodyczne prostytutki odbywały się w jej lub w mieszkaniu lekarza policyjnego, za wynagrodzeniem 1 złr. (…) za każdorazową wizytę, którąto kwotę prostytutka z własnego (budżetu – przypis) do rąk lekarza uiszczać winna. (…)

§16.

Zarejestrowane kobiety winne we wszystkich sprawach dotyczących ich stanowiska udawać się przede wszystkiem do biura sanitarnego Policyi lub Magistratu w miejscu ich zamieszkania i ściśle zastosować się do zarządzeń tego biura.

§17.

Postanowienia niniejszego regulaminu mają zupełne zastosowanie także w tym przypadku, jeżeli więcej zarejestrowanych kobiet wspólnie mieszka.