Dawna moda ślubna

Przez całe stulecia scenariusz życia kobiety z wyższych sfer był taki sam – zostanie żoną i matką było najważniejszym jej celem. Dziewczęta nie wyobrażały sobie innej drogi. Jedyną karierę, jaką mogły zrobić, to wyjść dobrze za mąż; by następnie błyszczeć w towarzystwie majątkiem, nazwiskiem i pozycją męża. Kobiety marzyły więc o zawarciu związku tak, jak dzisiaj marzy się o dobrej posadzie, naukowych sukcesach, czy też medialnej popularności. I bardzo często – dla osiągnięcia tego celu – były gotowe wyjść za mąż z rozsądku. Jakby nie było, to właśnie ceremonia ślubna wprowadzała je w świat kobiet dorosłych, a więc szanowanych. Przestawano traktować je jak podlotki, w dodatku w osobie męża odnajdywały żywiciela rodziny. Gdyby nie on, byłyby zmuszone podjąć się wykonywania pracy zarobkowej, co w wyższych sferach uchodziło za oznakę deklasacji. Lęk przed tym, by nie posiwieć w staropanieństwie, był ogromny.

Poniżej suknia ślubna z ok. 1857 r.

Poniżej ok 1854 r.

Poniżej ok. 1869 r.

Poniżej ok. 1887 r.

Poniżej ok. 1898 r.

Poniżej zapewne końcówka XIX w. biorąc pod uwagę typowe dla tego okresu bufiaste rękawy, podobne jak na poprzednim zdjęciu.

Poniżej ok. 1900 r.

Poniżej ponownie ok. 1900 r.

Poniżej 1907 r.

Poniżej ok. 1914 r.

Poniżej 1920 r.

Poniżej 1926 r.

Poniżej 1927 r.

Poniżej 1930 r.

Poniżej 1932 r.

Poniżej najprawdopodobniej lata 30-ste.

Poniżej najprawdopodobniej lata 30-ste, suknia z dość „skromnym” welonem.

Poniżej 1935 r.

Poniżej skromna sukieneczka z 1940 r. w sam raz na czas wojny.

Poniżej 1944 r.

Poniżej 1947 r.

Poniżej 1952 r.

Poniżej 1960 r.

Poniżej 1972 r.

***

Poniżej pamiątka ślubna zrobiona z welonu. Typowa pamiątka z terenu Dolnego Śląska. Obrazki takie zawieszano w domu na ścianie. Opisywany obiekt jest pamiątką ślubu Friedricha i Anny Czeplok, który odbył się w 1916 r. Znajduje się w zbiorach Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.