Hotel Pollera w XIX w.

Hotel Pollera założony został w 1834 r. (przypis 1) W pierwszej połowie XIX w. zwał się oberżą Pod Złotą Kotwicą (ewentualnie Pod Kotwicą). Powstał za sprawą austriackiego wojskowego Kaspra Pollera (1782 – 1859 r.), z którym wiąże się pewna anegdota. Jak podaje Maria Estreicher, podczas wycofywania się wojsk austriackich z Krakowa w 1809 r. stał właśnie na warcie i jej nie opuścił. Po ponownym zajęciu Krakowa przez Austrię został pociągnięty do odpowiedzialności za dezercję. Bronił się wtedy argumentem „to wyście uciekli, nie ja!”, zarzucając tym samym dezercję wojsku, do którego należał. (przypis 2)

Poniżej portret Kaspra Pollera.

Portret drugiej żony Kaspra Pollera – Anny.

***

M. Estreicher wspominała dalej, że „przywiązał się serdecznie do nowej ojczyzny, a uczciwą i rzetelną pracą dobił się znacznej fortuny. Mimo utrwalonej renomy oberży i niezależności materialnej sam do końca życia doglądał osobiście wszystkiego, ceniony i lubiany przez klientów, gdyż odznaczał się dużym rozumem i dowcipem.” (przypis 3)

Jak to w XIX w. bywało, w hotelu Pollera zatrzymywali się nie tylko turyści (tych akurat w omawianej tu epoce było najmniej), ale także przedsiębiorcy wykonujący wędrowne zawody. Tak na przykład w Gazecie Krakowskiej z 1838 r. ogłaszali się wędrowni optycy z Prus. Zainteresowanych problematyką osób wykonujących wędrowne zawody i mieszkających w hotelach zapraszam do mojego wpisu.

***

Ciekawą informację odnajdujemy też w dziennikach Karola Estreichera (starszego), czytając pod 1853 r. o niejakim Kaczkowskim, który lubi „bawić się w majętnego”, w konsekwencji „mieszka w najdroższej oberży, bo u Pollera na 1ym piętrze”. (przypis 4) Z tej niby krótkiej wzmianki wyczytać można aż dwie informacje, a mianowicie, że w 1853 r. nadal używano pojęcia „oberży”, pomimo tego, że świadczono w tym miejscu usługi na wysokim poziomie, skoro należało do najdroższych. Praktyka ta była zgodna z panującym w XIX w. słownictwem i dotyczyła także innych krakowskich hoteli.

Poniżej zdjęcie hotelu Pollera z lat 1905 – 1909, a więc jeszcze przed przebudową. Po prawej stronie uwagę przyciąga gazowa latarnia i studnia, a także szerokie wejście do budynku dające możliwość wjazdu powozom.

Widok obecny.

Na pocztówce poniżej plac św. Ducha z charakterystyczną drewnianą studnią, a po prawej stronie kamienica przy ul. Szpitalnej 30 (już po przebudowie), w której mieścił się omawiany tu hotel.

***

***

Poniżej sala restauracyjna hotelu Pollera, po prawej stronie półkolista wnęka do występów teatralnych.

***

***

Zewnętrzna strona menu z hotelu Pollera.

***

Poniżej syn Kaspera Pollera Adolf – kolejny właściciel hotelu.

***

Przypisy:

1. Maria Estreicher „Życie towarzyskie i obyczajowe Krakowa w latach 1848 – 1863”, Kraków 1968 r., str. 158,

2. Ibidem,

3. Ibidem,

4. Karol Estreicher „Spowiedź mojego życia. Dzienniki Karola Estreichera Seniora z lat 1847 – 1905”, Kraków 2024 r., str. 353.

*

*

*

Agnieszka Lisak blog historia, blog historyczny dawne widoki Krakowa historia hotelu Pollera w Krakowie